"Byli raz sobie chłop i baba w drewnianej chatce stali.

Mieli kozę na zagrodzie, bardzo się kochali.

Dnia pewnego pobożnego baba chłopa wzięła

i tak jemu powiedziała: 

-Od dziś będziem ludzi poić dobrem niesłychanym.

Bierz no kózkę, idź na łąkę i zakasaj rękawy.

A ziółek nazbieraj najznakomitszych,

a ja tu w izdebce war przygotuję ciekawy."

Słoneczko na czerwono już za wzgórkiem się paliło,

a chłop z babą pysznego pićku nawarzyło. 

Napój zrobili jak trzeba,

a wieczorem po paciorku głos usłyszęli z nieba:

-Wstańta rano, weźta pićku i do ludzi ruszajta.

Napoicie, orzeźwicie, hej nic więcej im nie trzeba!"